Psychology Change – Pomożemy Ci odzyskać równowagę psychiczną

Usługi

PSYCHOLOGIA, PSYCHOTERAPIA ONLINE

Klinika psychoterapii online Psychology Change współpracuje z wyselekcjonowanymi Psychologami i certyfikowanymi Psychoterapeutami oraz Psychoterapeutami od uzależnień.

W naszej klinice Psychoterapeuta i Psycholog przed rozpoczęciem współpracy podlegają weryfikacji kompetencyjnej i interpersonalnej, każdy z nich pracuje pod stałą superwizją. Znamy nasz zespół i jesteśmy dumni, że mamy najlepszych specjalistów w zespole.

Naszym priorytetem jest właściwa diagnoza problemu i dopasowanie najskuteczniejszej metody terapeutycznej.

Dla nas jesteś najważniejszy, dlatego stawiamy na obsługę na najwyższym poziomie.

Oferujemy tobie wsparcie opiekuna – szefa zespołu terapeutycznego.

Pierwsza konsultacja wstępna jest darmowa. W oparciu o wywiad opiekun klienta, który jest również szefem zespołu terapeutycznego zarekomenduje kolejne kroki wsparcia oraz dobierze odpowiedniego dla ciebie specjalistę z naszej kliniki.

Nie musisz znać się na nurtach psychoterapeutycznych. Nie musisz również rozumieć różnicy pomiędzy Psychologiem a Psychoterapeutą. Naszym zadaniem jest wyjaśnienie wszystkich wątpliwości, odpowiedzenie na pytania i dobranie odpowiedniego dla ciebie specjalisty. Klienci oceniają naszą skuteczność w doborze odpowiedniego Terapeuty na aż 98,7% , dlatego ich procesy są skuteczne, a klinika rekomendowana dla tych, którzy szukają czegoś więcej, niż tylko proces terapeutyczny.

ZAKRES WSPARCIA

Interwencja kryzysowa​
Interwencja kryzysowa to krótkoterminowa forma pomocy psychologicznej. Przeznaczona jest ona dla osób, które doświadczyły silnego stresu lub/i traumatycznego doświadczenia i są nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie z tymi przeżyciami. Czas trwania interwencji kryzysowej? Zazwyczaj interwencja kryzysowa zajmuje od kilku do kilkunastu spotkań. Ich liczba zależy od rodzaju problemu z jakim mierzy się Klient. Pierwsze spotkanie trwa do 1,5h, kolejne trwają 50 minut i odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu. Kiedy szukać pomocy? Nie w każdej sytuacji kryzysowej potrzebna jest interwencja specjalisty. Wsparcia należy szukać, gdy przez dłuższy czas nie radzimy sobie z sytuacją lub stres jest tak duży, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie w życiu a bezradność i napięcie nasilają cierpienie. Najczęstszymi przypadkami doświadczeń, z którymi ludzie przychodzą w poszukiwaniu interwencji kryzysowej to śmierć kogoś bliskiego, utrata pracy, doświadczenie przemocy czy wojny lub kataklizmy. Co daje interwencja kryzysowa? Przede wszystkim pomaga powrócić do równowagi wewnętrznej poprzez odzyskanie poczucia sprawczości. W trakcie procesu Klient odzyskuje kontrolę nad swoim problemem oraz zdobywa umiejętność adekwatnej oceny sytuacji stresowych i skutecznego radzenia sobie z przyszłymi sytuacjami stresowymi. Efektami interwencji kryzysowej są również:
  • zmniejszenie się napięcia związanego z problemową sytuacją,
  • uzyskanie wsparcia emocjonalnego,
  • zredukowanie lęków,
  • wzrost poczucia bezpieczeństwa
Jeżeli chcesz skonsultować sie z psychoterapeutą umów się na konsultację
Lęk​
Lęk w naszym życiu może przybierać różne formy. Są to m.in.:
  • Zaburzenia lękowe- ataki paniki
  • Zaburzenia lękowe uogólnione
  • Zaburzenia obsesyjno- kompulsywne
  • Lęk społeczny
  • Zaburzenia somatyzacyjne, hipochondryczne, autonomiczne pod postacią somatyczną
  • Zaburzenia depresyjno- lękowe
  • wszelkie inne lęki i zaburzenia lękowe
Skuteczne pokonanie lęków powinno podchodzić do tego zagadnienia z dwóch stron. Z jednej pomóc w sytuacji, gdy pojawia się lęk – aby nie pozwolić mu na paraliż poprzez zawładnięcie przestrzenią psychiczną. Z drugiej zaś strony na zrozumieniu przyczyn powstania i emocjonalnych mechanizmów działania lęku. Bardzo często czynnik wywołujący lęk nie jest bezpośrednio związany z jego przyczyną. Służy on wyłącznie jako zapalnik, który daje ujście nieakceptowanym emocjom. Warto wiedzieć również, że farmakoterapia (zażywanie leków) powinna być stosowana jedynie wtedy, gdy lęki pojawiają się bardzo często i z dużą mocą. Same lekarstwa nie zlikwidują przyczyny. To właśnie dzięki psychoterapii zwiększamy swoją tolerancję na lęk – czyli jesteśmy w stanie normalnie funkcjonować nawet w sytuacjach, gdy lęk się pojawia. Po zakończeniu terapii lęki mogą nadal się pojawiać, lecz ich nasilenie jest na tyle niskie, że stają się neutralną częścią naszego życia i w żaden sposób nie powodują jego dezorganizacji. Czasami wręcz stają się czynnikiem motywującym. Jeżeli chcesz skonsultować sie z psychoterapeutą umów się na konsultację
Depresja​
Długotrwały brak energii i motywacji do działania do bardzo często jeden z ważnych wskaźników pojawiającej się lub trwającej depresji. Współcześnie jest ona jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Jest uważana przez czwarty, najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie. Niezaprzeczalnym jest wpływ depresji na sytuację zawodową, a czasem wpływ obowiązków i atmosfery w pracy na pojawienie się depresji. Nie istnieje stały „zestaw” objawów występowania depresji jednak istnieje wiele pośrednich dróg wskazujących, że Twój obecny stan może być depresją. Należy też pamiętać, że objawy depresji mogą się różnić w zależności od płci. Kobiety są 2x bardziej narażone na depresję niż mężczyźni. Oznakami depresji u kobiet mogą być:
  • Brak energii i motywacji do pracy
  • Zmęczenie, lęk, zdenerwowanie i niepokój
  • Utrata zainteresowania przyjemnymi zajęciami
  • Bezsenność lub brak higieny snu
  • Nieopuszczające poczucie winy
  • Nieustający smutek, beznadziejność, apatia
  • Tzw. „Baby blues” w przypadku depresji poporodowej
  • Brak chęci do życia lub/i myśli samobójcze
Statystyki wskazują, że kobiety są częściej diagnozowane z depresją. Niestety jednak wciąż istniejący kulturowo obraz mężczyzny może powodować, że skala niedoszacowania występowania zaburzenia depresyjnego u mężczyzn jest znacząca. Dodatkowo wskaźniki występowania tej choroby u mężczyzn różnią się od tych kobiecych:
  • Uczucie złości i drażliwości (tzw. Krótki lont)
  • Niepokój i niemoc oraz ciągłe podenerwowanie
  • Dystans emocjonalny oraz skrycie
  • Obwinianie innych za wszystkie błędy
  • Trudności w zasypianiu i budzeniu się
  • Utrata koncentracji, która znacząco wpływa na życie zawodowe
  • Pogorszenie pamięci
  • Myśli samobójcze
  • Utrata libido
Uwaga: Zazwyczaj mężczyźni tracą zainteresowanie większością aktywności społecznych i towarzyskich, a także takich, które mogą sprawiać przyjemność. Duża część mężczyzn z depresją nadal próbuje metod „ucieczki” w sport, gry video, telewizję czy seks bez uczuć, aby uniknąć głębszych interakcji z innymi. U wielu osób z depresją można zaobserwować dodatkowe objawy w postaci sygnałów organizmu takich jak:
  • Migreny,
  • Bóle brzucha, stawów,
  • Utrata apetytu,
  • Ucisk w żołądku,
  • Kołatanie serca,
  • Szybkie męczenie się.
Często najpierw obserwujemy objawy „fizyczne” i dopiero brak przyczyn medycznych kieruje naszą uwagę w stronę kondycji psychicznej.
PTSD
PTSD (post-traumatic stress disorder, czyli zespół stresu pourazowego) to zaburzenie, które może rozwinąć się w efekcie przeżycia lub bycia świadkiem zdarzenia, które zagrażało bezpieczeństwu, życiu lub zdrowiu naszemu bądź innej osoby. Może to być napaść, gwałt, kataklizm lub wojna, wypadek drogowy, traumatyczna śmierć kogoś bliskiego lub przejście poważnej operacji/choroby. W takiej sytuacji nasza psychika przestaje sobie radzić z przeciążeniem stresem i wówczas owocuje objawami PTSD. Zespół stresu pourazowego – objawy
  • reminiscencje (flashbacks) – intensywne i żywe
  • wspomnienia traumatycznego zdarzenia, pojawiające się niezależnie od woli,
  • koszmary senne związane z traumatyczną sytuacją,
  • anhedonia – niemożność odczuwania przyjemności,
  • izolowanie się,
  • przygnębienie,
  • unikanie sytuacji mogących budzić wspomnienia związane z sytuacją, która była przyczyną,
  • pojawiające się myśli samobójcze,
  • niekontrolowane wybuchy gniewu,
  • reakcje nieadekwatne do sytuacji.
Objawy w ciele:
  • bóle głowy,
  • kołatanie serca,
  • podniesione ciśnienie tętnicze krwi,
  • przyspieszony oddech,
  • brak apetytu,
  • zaburzenia snu,
  • dolegliwości ze strony układu pokarmowego
Ile trwa PTSD? Jeżeli Klient, od razu po traumatycznym przeżyciu zgłosi się po pomoc i od początku nauczy się dbać o uwrażliwioną psychikę w empatycznym otoczeniu bliskich osób to bardzo często może poradzić sobie we własnym zakresie już po kilkunastu sesjach z psychologiem. Jeżeli jednak po profesjonalną pomoc zgłosi się dopiero jak objawy pojawią się z znacznym nasileniu i będą bardzo utrudniać życie to terapia PTSD może trwać nawet wiele miesięcy. Bez leczenia PTSD może utrzymywać się przez wiele lat.
Zaburzenia odżywania​
O zaburzeniach odżywania mówimy wtedy, gdy waga i jedzenie staje się centralnym punktem zainteresowania Klientów i im podporządkowują inne obszary życia. Najczęściej występują one w formie:
  • Anoreksji – celowego dążenia do utraty wagi, lęku przed otyłością i utratą kontroli nad impulsywnym jedzeniem. Składa się na to ścisłe kontrolowanie spożywanych kalorii i dążenie do doskonałości w obszarze wyglądu, obrazu siebie, ale także w innych obszarach życia – zawodowych, naukowych, rodzinnych itp.
  • Bulimii – kompulsywnych napadów żarłoczności, kiedy w krótkim czasie spożywane są duże ilości jedzenia a następnie przeczyszczaniu się lub/i stosowaniu bardzo intensywnych ćwiczeń fizycznych. Bulimiczne jedzenie zawsze wiąże się z poczuciem winy i potem występuje potrzeba rozładowania napięcia i poczucia ulgi poprzez pozbycie się pokarmu.
  • Kompulsywnego objadania się – które przejawia się poprzez nadmierne objadanie się kalorycznymi pokarmami, częstym byciem „na diecie” a także powstrzymywaniem się od jedzenia w obecności innych osób. Osoby kompulsywnie objadające się regularnie tyją i wycofują się z życia towarzyskiego. Mylą one jedzenie z emocjami i każde napięcie emocjonalne (przyjemne i nieprzyjemne) traktują jako powód do sięgnięcia po jedzenie.
W przypadku Klientów z zaburzeniami odżywiania psychoterapia indywidualna stanowi bardzo istotny element leczenia, działający najskuteczniej przy równoległej pracy z lekarzem, który dba o kondycję fizyczną organizmu. Psychoterapia wspiera Klientów w urealnieniu obrazu ich własnego ciała i zrozumieniu mechanizmów, które zostały wypracowane, aby utrzymywać kontrolę nad wagą. W większości przypadków zachowania zostały wypracowane już dawno i są na tyle silne, że pozornie stały się stałym elementem osobowości. Leczenie zaburzeń odżywiania nie jest ani proste, ani krótkotrwałe. Jednak poprawa funkcjonowania społecznego oraz trwałe usunięcie objawów (utrzymywanie prawidłowej wagi oraz bezstresowe jedzenie bez potrzeby kontrolowania się) jest możliwe. Terapia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat a najważniejszym czynnikiem jest zaangażowanie Klientów w proces oraz gotowość do zaakceptowania nowych relacji i mechanizmów wypracowywanych w trakcie terapii. Celem psychoterapii w Psychology For Life Changing jest wyodrębnienie choroby od osobowości Klientów oraz zrozumienie i nauczenie się świadomego podejścia do emocji, myśli, impulsów, zachowań związanych z odżywaniem oraz obrazem siebie. Jeżeli chcesz umówić się na konsultację kliknij tutaj
Radzenie sobie z gniewem​
Gniew może być reakcją psychiki na wiele sytuacji, m.in. na stres i frustrację, na zachowanie innych osób lub ich traktowanie. Może on pojawiać się, gdy nasze potrzeby nie są zaspokajane lub czujemy się zranieni, krytykowani, odrzuceni. Każdy człowiek ma inny, wyuczony mechanizm radzenia sobie ze złością i gniewem. Najbardziej szkodliwe z nich to:
  • Przemoc i agresywne zachowania wobec innych ludzi – uderzanie i rzucanie przedmiotami, trzaskanie, przemoc fizyczna (brutalne zachowania), słowna (przekleństwa, krzyki), emocjonalna (obrażanie, poniżanie drugiego człowieka), ekonomiczna (odcinanie dostępu do pieniędzy),
  • Skierowanie agresji do wewnątrz – ubliżanie sobie, umniejszanie własnej wartości (jestem beznadziejna/beznadziejny), niezaspokajanie potrzeb, samoizolacja i samookaleczenia.
  • Bierna agresja – ignorowanie innych ludzi i ich potrzeb, odmawianie wykonywania zadań lub celowe robienie rzeczy źle, późno lub na ostatnią chwilę. Bycie cynicznym, sarkastycznym lub sfochowanym i nadąsanym.
W pracy z gniewem najważniejsze jest nauczenie się zdrowego wyrażania uczuć w sposób, który nie zagraża nam samym ani innym. Gdy emocje nie posiadają mechanizmu samoregulacji możemy popadać w skrajności – od agresji po nadmierną kontrolę złości. Agresja jest bolesna dla naszych bliskich, a nadmierna kontrola może prowadzić do chorób psychosomatycznych oraz trudności w przeżywaniu wszystkich emocji, w tym również radości, szczęścia i miłości. Terapia radzenia sobie z gniewem ma na celu:
  1. Rozpoznawanie czynników wyzwalających gniew, tzw. Katalizatorów,
  2. Skuteczne i efektywne reagowanie na powyższe czynniki w sposób nieagresywny,
  3. Zrozumienie skąd wzięły się określone mechanizmy i wzorce zachowań,
  4. Przeżycie wypartych emocji, które doprowadziły do dysfunkcji,
  5. Zdobycie umiejętności relaksacji i uspokojenia myśli/emocji,
  6. Zdobycie umiejętności nieagresywnego rozwiązywania problemów.
Zaburzenia osobowości (np. Borderline)​
Zaburzenia osobowości, żeby mogły zostać zdiagnozowane muszą spełniać pewne kryteria, tj: długotrwałość nieprawidłowych zachowań, zauważalne nieprawidłowe postawy i zachowania, przejawiające się w wielu relacjach z innymi ludźmi, jak i w sferach psychicznych, wzorzec zachowania jest niedostosowany do sytuacji społecznej i indywidualnej, objawy pojawiające się w okresie późnego dzieciństwa lub młodzieńczym i utrzymujące się do dorosłości, dyskomfort psychiczny, wpływanie na pogorszenie funkcjonowania w rolach społecznych i zawodowych. Zaburzeń osobowości jako takich nie możemy “leczyć”, gdyż nie są one chorobą, lecz pewną charakterystyką naszej psychiki. Jednak psychoterapia jest procesem, który pozwala osobom dotkniętym skutecznie funkcjonować. Sesje terapeutyczne prowadzą do lepszego zrozumienia siebie, mechanizmów kierujących naszymi emocjami oraz działaniami, a także pomagają wypracować metody działania w sytuacjach nasilania się objawów. Badania potwierdzają, że długotrwała psychoterapia jest najskuteczniejszą metodą radzenia sobie z zaburzeniami osobowości i pomaga ona 40-64% pacjentów. Jeżeli podejrzewasz u siebie występowanie zaburzeń osobowości umów się na konsultację.
Bezsenność​
Rozpoczęcie pracy nad terapią bezsenności i innych zaburzeń snu powinno się rozpocząć od jasnego określenia przyczyny danego stanu. Często trudności w zasypianiu, utrzymaniu snu, budzenie się zbyt wcześnie i złej jakości spanie są następstwami zaburzenia, które kryje się głębiej. Należy również wykluczyć czynniki fizyczne np. bezdech senny, zespół niespokojnych nóg lub inne choroby somatyczne, aby móc rozpocząć pracę nad właściwym problemem. W trakcie terapii w Psychology For Life Changing do leczenia podchodzimy z 3 stron:
  • analizy emocjonalnych świadomych i nieświadomych mechanizmów powodujących trudności ze spaniem,
  • tworzeniu nowych wzorców zachowań wspierających dobry sen,
  • analizie sytuacji zawodowej/stresowej w trakcie pracy z naszymi konsultantami biznesowymi
Załamania nerwowe​

Załamaniem nerwowym nazywamy zaburzenie równowagi psychiki, które spowodowane jest ekspozycją na bardzo silny stres. Może się ono pojawić w odpowiedzi na nagłe wydarzenie traumatyczne bądź być efektem rosnącego, permanentnego napięcia.

Bardziej szczegółowo może istnieć kilka przyczyn pojawienia się załamania nerwowego:

  • Nagłe, straszne, traumatyczne wydarzenie, z którym nie potrafimy sobie poradzić. Śmierć, utrata pracy, pieniędzy, rozstanie czy rozwód.
  • Życie w ciągłym pobudzeniu stresem. Długotrwałe wystawienie na silny stres powoduje zaciąganie „długu energetycznego” w naszej psychice. W pewnym momencie koszt „obsługi” tego długu staje się zbyt wysoki i następuje załamanie systemu.
  • Brak realizacji ważnych potrzeb lub długotrwałe poczucie niespełnienia np. brakiem sukcesów lub wieloma niepowodzeniami na różnych polach życia.
  • Przejście przez kryzys rozwojowy, który z jednej strony może naturalnym etapem rozwoju, jednak bardzo często wiąże się właśnie z poradzeniem sobie z załamaniem nerwowym. Kiedyś określało się, że występuje kryzys wieku średniego (40 lat), współcześnie tego typu kryzysy moją pojawiać się od ok. 30 roku życia aż do 70.

Czas trwania załamania nerwowego to kilka do kilkunastu tygodni. Po czym jednak poznać, że właśnie go doznajemy? Istnieje kilka najczęściej występujących objawów fizycznych:

  • pocenie się,
  • napięcie mięśni,
  • bezsenność,
  • spadek wagi ciała.
  • przyspieszony puls,
  • duszności,
  • kołatanie serca,
  • zawroty głowy,
  • drżenie rąk,
  • brak apetytu i/lub problemy z trawieniem,
  • nudności i/lub wymioty,

I jednocześnie występują objawy na poziomie emocji:

  • poczucie lęku i niepokoju.
  • Smutek przechodzący w płacz,
  • Brak poczucia sensu
  • Izolowanie się od otoczenia
  • Brak motywacji i ogólna apatia

Czasami w trakcie załamania nerwowego mogą się pojawiać myśli samobójcze lub zachowania autoagresywne – wtedy należy pilnie udać się po pomoc psychiatryczną w celu ustabilizowania emocji za pomocą leków.
Co najmniej 25% ludzi doświadcza przynajmniej raz w życiu załamania nerwowego.

Załamanie nerwowe – leczenie
Samo załamanie nerwowe najczęściej ustępuje samoistnie po pewnym czasie. Można wtedy powiedzieć, że kryzys jest zdrową reakcją układu emocjonalnego na traumatyczne doznanie. Wsparcie psychologiczne w trakcie takiego procesu jest potrzebne aby zrozumieć mechanizmy, które kryją się w tych emocjach oraz aby uświadomić Klientowi wszystkie etapy procesu, przez który przechodzi.

Jednocześnie interwencja specjalisty potrzebna jest wtedy, gdy załamanie przeciąga się i przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Nierozwiązany kryzys może przerodzić się w depresję, która będzie powodować długofalowe konsekwencje i wymagać dłuższego leczenia.

Ataki paniki​
Atak paniki to paraliżujący nagły przypływ ogromnego lęku. Gdy już się pojawi to jego ofiara nie może się uspokoić a jej przerażenie całkowicie blokuje jej reakcje. Zanika racjonalne myślenie i panowanie nad sobą. Take ataki rozpoczynają się nagle i poprzez błyskawiczną eskalację szybko dochodzą do szczytu. Trwają od kilku minut nawet do godziny. Występują spontanicznie i nie są związane z określoną sytuacją czy z obiektem. Objawy ataków paniki często mylone są z innymi chorobami, np. udarem mózgu czy zawałem serca. Jednak fakt, że nie można wyciągnąć logicznych związków z wydarzeniami/osobami/obiektami powoduje tylko narastanie lęku, bezradności i utraty kontroli nad swoim życiem. Psychoterapia w przypadku ataków paniki powinna zawsze iść równolegle z farmakoterapią. Spotkania z psychologiem pomagają zredukować napięcie, poradzić sobie z negatywnymi emocjami oraz odnaleźć zrozumienie i psychiczne znaczenie ataków. Dużo pracy wkładane jest w uświadomienie wypartych przyczyn tych ataków – już sam ten fakt przynosi ulgę i redukuje ilość powracających zdarzeń. Dodatkowo w trakcie terapii Klient mierzy się ze swoimi lękami i wypracowuje nowe strategie zachowań zabezpieczających.
Poszukiwanie sensu​
Duże grono naszych Klientów stanowią osoby, które osiągnęły wiele w swoim życiu. Doszły do wymarzonych pozycji zawodowych i społecznych jednak tracą poczucie sensu życia. Pomimo, że niedostrzeganie sensu życia jest opisywane jako jeden z czynników diagnostycznych depresji, to z naszych doświadczeń wynika, że często pojawia się ono wcześniej, zanim pojawi się choroba i wymaga to innego podejścia do terapii. Psycholog Viktor Frankl, który przeżył obóz Auschwitz rozpoznawał 2 etapy syndromu braku sensu: Pustkę egzystencjalną – subiektywny stan pustki, nudy i apatii kiedy to podważyć sensowność wszelkich aktywności i działań. Nerwicę egzystencjalną – kiedy to pojawiają się dodatkowe objawy, które mają tą “pustkę” wypełnić. Nerwica może pojawić się pod postacią np. depresji, obsesji, alkoholizmu czy innych uzależnień. Poczucie braku sensu powoduje, że jesteśmy “bez mapy” w swoim życiu. Nie wiemy co musimy/powinniśmy/chcemy zrobić. Sens życia nie jest nam odgórnie dany. Musimy go w sobie sami odkryć aby móc skutecznie i odważnie mierzyć się ze światem. Na fundamencie poczucia sensu kształtują się Wartości a na nich opieramy nasze cele i działania. Jeżeli przeżywasz kryzys Wartości i brak poczucia sensu – umów się na konsultację.
Radzenie sobie ze stresem​
Stres jest odpowiedzią psychiki na sytuacje, które są dla nas zagrażające. Odczuwamy stres w sytuacjach zagrożenia fizycznego, psychicznego bądź bytowego czy egzystencjalnego. Innymi słowy, może być on wywoływany przez czynniki fizyczne bądź psychiczne. To, w jaki sposób będzie on na nas oddziaływał zależy od naszych metod przeżywania tej emocji. Tym z nas, którzy są podatni na stres i nie mają własnych, skutecznych metod radzenia sobie z problemami grożą różnorodne konsekwencje:
  • Osłabienie układu odpornościowego
  • Biegunki, wymioty, wrzody żołądka, nudności
  • Podwyższone ciśnienie krwi
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Nerwice, stany lękowe, depresja
  • Rozdrażnienie i agresja
  • Bezsenność
  • Rozregulowanie cyklu miesiączkowego
  • Migreny
  •  Spadek libido,
  • Bóle pleców, szyi i kręgosłupa
W trakcie psychoterapii pracujemy nad zrozumieniem przyczyn występowania stresu, zidentyfikowaniem mechanizmów wzmacniających lub blokujących przeżywanie stresu oraz mechanizmów neutralizacji bądź kompensacji tego napięcia. Skuteczność terapii zależy od indywidualnego przypadku. W przypadku niektórych Klientów wystarczy skupić się na mechanizmach radzenia sobie z pojawiającym się stresem. W innych sytuacjach trzeba przeanalizować psychologiczne podłoże stresu i życiową sytuację Klientów, którzy w sposób autodestrukcyjny nieświadomie prowokują i eskalują sytuacje stresowe.
Wypalenie zawodowe – Metoda TOTAL MIND​
Nasza autorska metoda TotalMind łączy wsparcie psychologiczne z biznesowym. Holistycznie prowadzi ona do znacznej poprawy jakości życia osobistego i zawodowego. Procedura terapeutyczna TotalMind wykazuje szczególną skuteczność w sytuacji wypalenia zawodowego. Od strony zawodowej – pomagamy przeanalizować źródła stresu oraz zmodyfikować toksyczne nawyki zawodowe, jak również dostosować procesy do wymagań biznesowych. Od strony psychologicznej – analizujemy wpływ stresu na psychikę oraz organizm i rozpoznajemy mechanizmy emocjonalne stojące za wypaleniem. Następnie transformujemy te mechanizmy w działania wspierające proces powrotu do skuteczności osobistej i zawodowej. Skąd mam wiedzieć, czy doświadczam wypalenia zawodowego:​ Poniżej znajdują się niektóre symptomy i wskazówki, które pomogą w ocenie własnego stanu: Nieustające zmęczenie i poczucie wyczerpania​ Ciąg cynicznych myśli związanych z samą pracą lub środowiskiem pracy Brak motywacji i zadowolenia z pracy​ Problemy z długo i krótkotrwałą koncentracją​ Ciągłe poczucie niedoskonałości Zawalanie terminów (lub dotrzymywanie terminów dużo większym kosztem niż wcześniej)​ Skurcze mięśni, bóle ciała, bóle głowy nieposiadające przyczyn medycznych oraz obniżenie odporności​ Pojawiająca się nagle narastająca agresja i drażliwość​ Lęk lub depresja​ Ciągła praca na najwyższych obrotach i dociskanie siebie​ Problemy ze snem​ Wzrost regularnego spożycia alkoholu (np. codziennie wieczorem kieliszek/lub kilka wina)​
Usługi
Usługi
Usługi